Πρόκειται για εκείνη την επιλογή αποκατάστασης κατά την οποία είτε λόγω ογκολογικού θεραπευτικού σχεδιασμού είτε λόγω δικής μας επιλογής, η αποκατάσταση δεν πραγματοποιείται αμέσως μετά την μαστεκτομή αλλά μετά την ολοκλήρωση της συμπληρωματικής ογκολογικής θεραπείας.

Στην περίπτωση που δεν έχει προηγηθεί συμπληρωματική ακτινοθεραπεία η αποκατάσταση μπορεί να διενεργηθεί με ασφάλεια είτε μέσω της συνδυαστικής χρήσης ιστικού διατατήρα και μόνιμου ενθέματος σιλικόνης είτε μέσω του μόνιμου ιστικού διατατήρα (Becker) με τα πραναφερθέντα οφέλη και περιορισμούς ανά περίπτωση. Αν ο μαστός έχει υποβληθεί σε συμπληρωματική ακτινοθεραπεία και η μετακτινική κατάσταση του δέρματος δεν κρίνεται ικανή για διάταση, οι επιλογές περιορίζονται στην κάλυψη του μαζικού ελλείμματος με χρήση αυτόλογων ιστών είτε τμηματικά με τη συνδυαστική χρήση ενθέματος είτε ολικά.

Η επιλογή του κρημνού που τελικά θα χρησιμοποιηθεί σταθμίζεται από τις ίδιες παραμέτρους επιλογής που περιγράφηκαν για την επιλογή χρήσης τους στην περίπτωση της άμεσης αποκατάστασης με μοναδικό επιπλέον επιβαρυντικό παράγοντα την αλλοίωση που προκαλείται στα αγγεία μετά από τις συνεδρίες της συμπληρωματικής ακτινοθεραπείας. Η τελική επιλογή θα εξαρτηθεί λοιπόν από το μέγεθος του μαστού, από τις σωματικές δυνατότητες λήψης των μοσχευμάτων, από την επιθυμία μας ή όχι να χρησιμοποιηθεί και ένθεμα, από την γενική μας κατάσταση, από τη δυνατότητα υποστήριξης από το περιβάλλον μας κατά την περίοδο της αποθεραπείας και τέλος από τις ψυχικές μας εφεδρείες. Σε κάθε περίπτωση η απόφαση θα πρέπει να λαμβάνεται ύστερα από εκτενή και λεπτομερή συμβουλευτική διαδικασία και αφού έχουν αναλυθεί λεπτομερώς τόσο οι δυνατότητες όσο και οι διεγχειρητικές – μετεγχειρητικές απαιτήσεις της κάθε επιλογής.

Τέλος, η διαδικασία ολοκληρώνεται με την ανάπλαση και τον χρωματισμό του συμπλέγματος θηλής – θηλαίας άλω μέσω Ιατρικού δερμογραφισμού όπως και στις υπόλοιπες διαδικασίες αποκατάστασης του μαστού.